Waar verlang ik eigenlijk naar? De weken van Advent vormen een periode om bij die vraag stil te staan. Ik verlang naar waardering. Ik verlang naar veiligheid. Ik verlang naar het bevrijd zijn van zorgen. En natuurlijk: meer geld en dat soort dingen, dat is ook nooit weg. Maar ik weet heel goed dat ik daarin nooit geluk zal vinden.
Maar als ik die drie dingen nog eens op een rijtje zet: waardering, veiligheid en zorgeloosheid, dan ontdek ik dat dat toch eigenlijk heel egocentrische verlangens zijn. Het proeven van de woorden 'Gij 's werelds hoogst verlangen' leert me om van mijn ego af te zien en mijn ogen te richten op Christus die zegt: 'Ik ben je Water. Ik ben je Brood. Ik stil je honger en Ik les je dorst.'
Advent is: afleren om egocentrisch te leven, gericht op de vervulling van je eigen verlangens. En tegelijk is het: leren om Christocentrisch te leven. Christus wil in het centrum van mijn leven staan. Hij leidt mijn aandacht af van wat ik belangrijk vindt naar wat Hij belangrijk vindt. Hij wil me ontmoeten en leert me verlangen naar een radicaal veranderd leven. Door de Geest wordt Christus mijn hoogste verlangen.
- -
Tegelijk leer ik ook in de wij-vorm te spreken. Want de wereld komt in beeld. Maar het staat er wel wat erg stellig. Is Christus werkelijk het hoogste verlangen van de wereld? Als ik om me heen kijk zie ik dat dat helemaal niet waar is. De wereld heeft wel andere dingen aan haar hoofd dan Christus.
En is het niet juist deze wereld die de Christus heeft uitgespuugd? 'Hij was in de wereld, en de wereld is door Hem geworden, en de wereld heeft Hem niet gekend. Hij kwam tot het zijne, en de zijnen hebben Hem niet aangenomen?' Hoezo, 's werelds hoogst verlangen? Er wordt verlangd naar vrede en naar heelheid in een wereld die zucht onder aanslagen en oorlogen. Maar er wordt, door de wereld, niet verlangd naar Christus.
- -
En toch leer ik in Adventstijd dat alleen Christus onze vrede en onze heelheid is. Niet alleen voor mij. Niet alleen voor ons. Maar voor heel deze wereld. Deze wereld is 'de schepping die in al haar delen zucht en in barensnood is'. Deze wereld zucht van verwachting. Deze wereld is een adventswereld. En er zijn zoveel mensen, zo talloos veel die het (nog) niet weten.
Advent is een oefening in verwachting. En een oefening in het leren delen van die verwachting met hen die Christus nog niet kennen.
- -
'Here Jezus Christus, ontferm U over deze wereld. Open de ogen voor uw vrede en uw heelheid. Leer mij en alle mensen om ons verlangen helemaal op U te richten. Verlos deze schepping. Vervul haar verwachting. Amen.'